Ένα clasico με εξαιρετικό ρυθμό, πολλές φάσεις, και ιδιαίτερα ενδιαφέρον τακτικά, ήταν το χθεσινό μεταξύ της Barcelona και της Ρεάλ Μαδρίτης, που βρήκε νικήτριες τις τρεμπλούχες Ευρώπης, με το γκολ της Alexia Putellas στο 91'. Οι δυο ομάδες αναμετρήθηκαν σε μονό ημιτελικό, στο πλαίσιο του ισπανικού Super Copa.
Η ιστορία του ποδοσφαίρου είναι ένα θλιβερό ταξίδι από το πηγαίο στο αναγκαίο. Καθώς το ποδόσφαιρο κατέληξε να γίνει βιομηχανία, εξορίστηκε σιγά σιγά η ομορφιά που πηγάζει από την απόλαυση να παίζεις και μόνο. Το επαγγελματικό ποδόσφαιρο καταδικάζει οτιδήποτε άχρηστο, και είναι άχρηστο οτιδήποτε δεν αποφέρει κέρδος.
Τα παραπάνω λόγια ανήκουν στον αείμνηστο Eduardo Galeano. Τι γίνεται όμως με το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο; Κρύβεται μήπως εκεί ακόμη, η αληθινή χαρά του παιχνιδιού;
Είμαι ο Νίκος Περπερίδης και τα τελευταία 15 χρόνια ασχολούμαι συστηματικά με την αθλητική αρθρογραφία. Στην πορεία αυτή είχα την χαρά να γνωριστώ προσωπικά και να συνεργαστώ με σημαντικούς ανθρώπους του χώρου από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Κάτι που προέκυψε αυθόρμητα και μόνο μέσω της δουλειάς μου.
Είχα επίσης την τύχη να παρακολουθήσω αρκετούς αγώνες σε ορισμένα από τα μεγαλύτερα γήπεδα του κόσμου αλλά και πολλούς περισσότερους σε γήπεδα ερασιτεχνικών κατηγοριών.
Την τελευταία τετραετία μπήκε στη ζωή μου και κέρδισε πρωταγωνιστικό ρόλο το ποδόσφαιρο γυναικών. Το οποίο στη χώρα μας είναι ακόμη ερασιτεχνικό.
Έζησα, αυτή τη φορά πάνω στο χορτάρι, την καθημερινότητα, την προσπάθεια και την λειτουργία μιας ομάδας που αγωνίζεται στις ελληνικές εθνικές κατηγορίες, του Σταυρού Καλυθιών Ρόδου. Έγινα κομμάτι της, βίωσα τις χαρές, τις πίκρες και τις ανησυχίες των αθλητριών. Έγιναν και δικές μου ανησυχίες. Τις κουβαλούσα μαζί μου καθημερινά. Θαύμασα επίσης το ταλέντο, την αφοσίωση και την αποφασιστικότητα των κοριτσιών.
Αποφάσισα και είναι για εμένα πλέον στόχος ζωής, να βοηθήσω στο απειροελάχιστο κομμάτι που μου αναλογεί, στην ανάδειξη και στην εξέλιξη του ποδοσφαίρου γυναικών στην Ελλάδα.
Προσέξτε: Αναφέρομαι στο ποδόσφαιρο γυναικών και όχι στο γυναικείο ποδόσφαιρο, όπως λανθασμένα διατυπώνεται κατά κόρον. Κανένα άθλημα δεν χαρακτηρίζεται από το φύλο.
Στην κατεύθυνση αυτή, ένιωσα την ανάγκη να διευρύνω τα γνωστικά μου αντικείμενα. Ήταν υποχρέωση μου.
Οι διαδικτυακές συνεδρίες μου με τον Johnny Collins (επικεφαλής προπονητικών προγραμμάτων ποδοσφαίρου γυναικών των κολλεγίων στις Η.Π.Α. - ίδρυμα ισότητας των γυναικών στο ποδόσφαιρο) και με τον επιστήθιο φίλο μου Μάριο Σφαντό (επικεφαλής των ακαδημιών της Valencia στη Νέα Υόρκη - συνιδρυτής του πρώτου Παγκοσμίου Συνεδρίου Γυναικών, Athens WFS) με θέμα την ψυχική ανθεκτικότητα στο ποδόσφαιρο γυναικών, ήταν το πρώτο βήμα.
Δεν ήταν όμως το μόνο. Ακολούθησαν πέντε μήνες σπουδών στο Barca Innovation Hub, όπου εκπαιδεύτηκα από προπονητές θρύλους της Μπαρσελόνα, όπως ο Paco Seirul-lo, και έλαβα την πιστοποίηση σε πεδία της εξειδικευμένης ποδοσφαιρικής τακτικής ανάλυσης.
Πλέον νιώθω πιο σίγουρος να εφαρμόσω στο γήπεδο, εφόσον προκύψει, ή και να καταγράψω εδώ, αυτά που έχω διδαχθεί, ενώ ταυτόχρονα συνεχίζω να εκπαιδεύομαι και σε άλλα γνωστικά αντικείμενα.
Εγκαινιάζω σήμερα αυτό το ιστολόγιο, όπου θα καταγράφω προσωπικές προπονητικές εμπειρίες, σημειώσεις, προτάσεις, απόψεις, καθώς και αναλύσεις διεθνών και -όσο είναι εφικτό- εγχώριων αγώνων ποδοσφαίρου γυναικών.
Είναι απολύτως ξεκάθαρο πως αυτή εδώ η γωνιά, θα αποτελέσει και ένα ανοιχτό βήμα για όλες τις γυναίκες ποδοσφαιρίστριες και προπονήτριες που θέλουν να εκφράσουν τις απόψεις τους.
Είμαι αισιόδοξος πως όλες και όλοι εκεί έξω, που τόσα χρόνια παρακολουθείτε και στηρίζετε την πορεία μου, δίνοντας μου δύναμη να συνεχίσω, θα αγκαλιάσετε και αυτό το νέο εγχείρημα.